Na jaren met heel veel plezier op de boerderij van Maya und Peter met vakantie te zijn geweest waren wij genoodzaakt ergens anders neer te strijken  (zie hier waarom). Wij houden nog steeds via email contact en vertellen dan over hoe het gaat in het dagelijks leven. Zo ook half 2023 toen Maya ons schreef dat zij verhuisd waren naar Brienz en dat “ons vakantie-appartement” via een tussenpersoon wel weer te boeken was. Zo leuk! Voor dit jaar echter te

Ergens zingt een vogel zijn zelf geschreven lied. De natuur is zijn theater, ik luister en geniet. Al een paar dagen hoor ik ‘s morgens kie-kie-kie-kie. Dit geluid wordt geproduceerd door torenvalken. Geluid horen, camera pakken èn mooie foto’s maken gaat, in tijd, niet altijd samen. Maar… vanochtend dus wel! Mannetje aan de poets! “Dan zweef ik op de wind…” Een vogel is nooit bang dat zijn tak breekt. Hij vertrouwt namelijk niet op de tak maar op zijn vleugels.

Op de kalender van het Grindelwald stond vandaag “Ziegenschau auf dem Baerplatz”. We strijken normaal gesproken altijd wel een keertje neer in Grindelwald maar nu er geitjes te zien zouden zijn moesten we daar zeker naar toe. We waren ruim op tijd om eerst een kuitenbijter-wandeling te maken ;-). De afdaling hadden we inmiddels al gehad! Een leuke en rustige tussenstop is hotel Glacier. Taartjes hebben ze er niet en het goedkoopste op de menukaart (naast een blokje kaas) is

Gisteravond hadden we de buitenverlichting van ons “buitenresidentie” aangedaan. Hoe konden wij weten dat wij daardoor in een soort van spookhuis terecht zouden komen. Het getik op onze raam trok onze aandacht. Je gelooft het of niet… meer dan vijf Mega-Giga-Super-Grote-Insecten tikte tegen het raam en niet zo zachtjes ook. Als je denkt dat ik nu overdrijf dan heb je het mis. Ik ben wel van de insecten en al het andere mooie van de macro wereld maar dit vond