We zijn net terug van vakantie en ik moest nu al een “Wandel-Mijn-Hoofd-Leeg-Wandeling” inlassen. Mijn hoofd voelt namelijk als pluizige lisdodde. Waarom lees je hieronder.

Het wordt een spannende week met een aantal (in)spannende afspraken die, als het een beetje meezit, een eind maken aan 2 jaar strijd waarnaar er een begin gemaakt kan worden naar rust, regelmaat en stabiliteit voor zowel Berend Jan als mij.

Helaas begint deze week niet zo lekker want het eerste gesprek, wat voor vanochtend gepland stond, is vanochtend met een zeer legitieme reden afgezegd door de wederpartij en doorgeschoven naar a.s. donderdag. Tja… is dit allemaal nou zo erg? Op zich niet, maar ik was wel verdrietig omdat de eerste langverwachte duidelijkheid hiermee tot en met donderdagochtend wel in het water viel.

Op weg naar Natuurpark Lelystad bedacht ik me ineens dat het voorjaarsvakantie is deze week. Dan kan het nog wel eens druk zijn in het park. Gelukkig was het tegendeel waar en liepen hier en daar setjes met en zonder kindjes. Heerlijk rustig dus.

Zo heerlijk rustig… tralalie tralala 😉

Op wat vogels na heb ik geen andere dieren gezien. Die lagen waarschijnlijk lekker ergens uit de wind verstopt of in het warme stro. Eerlijk is eerlijk ik kan ze geen ongelijk geven!

Deze aalscholver maakt zich snel uit de flippers als hij me aan ziet komen.

Ik voel me al een tijdje net als deze zwaan laat zien, wiebelig, vleugellam en een zwaar koppie.

Maar… als alles loopt zoals we hopen, loop ik binnenkort weer met mijn borst vooruit en kan ik op welke manier dan ook mijn vleugels weer uitslaan.

Ik heb lekker gewandeld. Helaas is het niet gelukt om mijn hoofd helemaal “leeg te lopen”.