Ook dit jaar hebben we tot ons grote plezier de familie Parus Major al weer een tijdje in ons gasthuis (zie verhaaltje van vorig jaar)
Eerst werd het huisje weer in orde gemaakt. De volgende stap sla ik voor mijn gemak even over 😉 Daarna was het voor mevrouw 2 weken op haar kontje zitten en werd zij voorzien van lekkers door meneer. Op een gegeven moment piepten het uit het huisje dat het een lieve lust was. De kids lieten hun stembandjes goed horen. Soms denk ik wel eens… wat als mensen (in verhouding) net zoveel geluid konden produceren met hun stembanden, pff ik moet er niet aan denken, maar dat terzijde.

Vandaag liet een puppy koolmeesje voor het eerst zijn/haar koppetje zien. Mevrouw en meneer werken kneiterhard om hun kroost groot te brengen. Honderden keren per dag vliegen ze af met poepzakjes en aan met allerlei insecten in diverse uitvoeringen: harig, kaal, klein, groot, wit, groen, noem het maar. Dit jaar hebben niet alleen de mussen, maar ook de koolmezen onze bijen ontdekt! Héél handig zo’n snackbar binnen vleugelbereik.

Gehaald bij de snackbar op de hoek!

Het snackkie zit weer in een bekkiehihi

Ik heb nog wel honger in een spinnetje

Deze goed?

De wesp stond blijkbaar niet op het menu vandaag dus mocht hij wel even drinken

De dans ontsprongen

Ja ja, ik moet nog een paar daagjes volhouden maar dat gaat me lukken hoor!

Wanneer de puppy koolmeesjes zich laten zien zijn ze binnen 2 à 3 dagen sterk genoeg om de grote weide wereld in te vliegen. Wat hebben we weer een kijk- en luisterplezier gehad de afgelopen weken en genieten ervan zolang het nog kan. Het is altijd weer de vraag wanneer en hoelaat ze hun vleugeltjes zullen uitslaan vandaar dat ik vanaf vanavond, bij het dichtdoen van de gordijnen, zal zingen:

“TIME TO SAY GOODBYE” en “WHEN WILL I SEE YOU AGAIN”