Vandaag is het klusjesdag. Eerst de ramen gelapt en toen het onkruid om ons huis verwijderd. Wat een rotklus vind ik dat toch altijd en nog ondankbaar ook. Staat het buitenkantje er één dag mooi bij… nog geen dag later steken de eerste grasjes hun koppie al weer boven de aarde. Maar ja.

Tussendoor kwam BJ voor een bakkie koffie naar beneden. We hebben gezellig in de tuin gezeten en genoten van de mussen, bijen en speciaal van de koolmezen die voor een tweede jaar weer af en aan vlogen met rupsjes en ander lekkers voor hun kroost. Ik blijf het zeggen: we hebben een postzegel-paleis-tuintje maar genieten volop van alles wat daarin gebeurt en leeft.

Na de koffie heb ik het laatste stukje onkruid voor vandaag weggehaald en hup naar de groenbak om het weg te gooien. Onderweg naar die bak viel me iets op, op de grond. Mijn macro-ogen waren direct geactiveerd! Op de stoep zag ik een giga hommel met een klein hommeltje daarachter die samen “zwaan kleef aan” aan het spelen waren, hihi.
Mijn hartslag schoot omhoog. Als de wiedeweerga deed ik mijn tuinhandschoenen uit, haalde mijn koptelefoon van mijn hoofd, gooide stoffer en krabber op de tafel en holde (ja echt waar) met tuinafval weer terug de tuin in terwijl de afvalbak veel dichterbij stond, hihi.

Dit ruimen we later wel weer op. First-things-first!

Daarna als een speer mijn camera uit de gangkast gehaald en holde (ja wederom en echt waar) terug naar de plek waar ik de hommels had gezien. Over het algemeen blijven insecten namelijk niet lekker lang zitten en is je kans zo weer verdwenen. Dit keer gelukkig niet, ze zaten er nog, pfff. Wat onwijs gaaf om dit bijzondere moment vast te kunnen leggen. Eerst met mijn macrolens en daarna toch ook de 70-400mm gepakt. Het is een mooie mix geworden. Mijn dag kan niet meer stuk.

Van mijn leven nog niet eerder gezien

Deze zit wel snor, haha

Klein van stuk, groot geluk

Hij zal wel denken… VOYEUR!

Klier van een mier!