“Ik wil iets voor je maken van mozaïek en jij mag zeggen wat dat moet zijn” zei mijn vader ongeveer 2,5 jaar geleden tegen mij. Nou die kans wilde ik niet voorbij laten gaan want wat mijn pa maakte was altijd pico bello in orde. Na voorbeelden te hebben laten zien werd gezamenlijk de op- /of ondergaande zon gekozen, het is maar hoe en wanneer je het bekijkt.

In zie hem nog zitten in de loggia: kloffie aan, beschilderd werktafeltje, beschilderde pantoffels 😉 en genoeg knutselspullen om hem heen. Op zijn werktafel liggen sigaretten, staat een volle asbak en uiteraard een bakkie koffie. Met het puntje van zijn tong uit zijn mond werden alle mozaïek delen met precisie gemaakt. Als het ook maar eventjes niet was zoals hij wilde werd het direct aangepast of werd zelfs een heel nieuw stuk gemaakt.

Pa hield niet van getreuzel ook niet als het om het maken van een werkstuk ging. Gekscherend zei hij vaak “het tempo moet omhoog”.
Omdat hij wist en voelde dat hij niet lang meer op aarde zou zijn heeft hij nog een extra tandje bijgezet. Het resultaat is prachtig en heeft nu een mooie plek in onze paleistuin gekregen waar BJ en ik iedere dag met heel veel plezier naar kijken.