29 maart 2023 Uit logeren in Zwitserland

Voor het eerst in mijn bestaan ben ik helemaal alleen op reis gegaan en nog wel met het vliegtuig ook. Nou ja, alleen… Evelientje heeft mij vergezeld natuurlijk! BJ heeft mij om 06.30 uur bij Schiphol uit de auto “gegooid” (had hij ook eindelijk eens een paar dagen rust, hihi).

De eindbestemming: Sachseln in Zwitserland. Daar wonen onze vrienden Jelmer & Margot. BJ en ik hebben hen leren kennen bij het Almeers Opera & Operette Gezelschap. Nadat zij naar Zwitserland zijn geëmigreerd hebben we nog altijd goed contact. Wanneer BJ en ik in Zwitserland zijn zien we elkaar zeker één of meerdere keren.

Door de douane ging appeltje/eitje. Niks rij, gewoon meteen aan de beurt. Ik had me al bedacht dat ik alles rustig aan zou doen, dus als iemand mijn getreuzel niet leuk zou vinden mocht die zeker passeren. Vanochtend was daar geen sprake van (bij de terugvlucht overigens wel… lekker boeiûh!).

Het vliegen verliep ook lekker relaxed want het vliegtuig zat bij lange na niet vol en ik had “mijn rijtje” helemaal voor mijzelf.
Bij aankomst in Zürich stond Jelmer mij al op te wachten, de schat. (Margot was namelijk nog aan het werk in haar beautysalon.) Na de koffie en een croissantje op het vliegveld zijn we naar Sachseln gereden.  In “onze” slaapkamer voelde Evelientje zich meteen thuis.

Evelientjes Frientjes

Nog een Frientje van Evelientje……. King George
(dat er King voor zijn naam staat zegt toch wel genoeg hè, hahaha)

Donderdag was Margot aan het werk en Jelmer wilde nog het een en ander regelen voor zijn afscheid bij zijn huidige werkgever. Ik kon dus lekker mijn eigen gang gaan en ben naar Sarnen gelopen. Wat een mooie wandeling langs het water.

Meerkoeten hebben geen zwemvliezen maar zogenoemde lobben aan de weerskanten van iedere teen. Deze zijn zowel geschikt voor voortbewegen op het land als in het water en ook op een dichte laag waterplanten komt een meerkoet er goed mee uit de flippers.

Zicht op Sachseln

Bouw van de Hochwassersiecherheit Sarneraatal

In het verleden zijn het kanton Obwalden en in het bijzonder het Sarneraatal herhaaldelijk getroffen door zware stormen. In augustus 2005 werd het gebied getroffen op een nooit eerder bereikte schaal. Vandaar de noodzaak om maatregelen te nemen en de veiligheid tegen overstromingen te verbeteren.

Uitzicht op Sarnen

Uitloop van de Sarnersee, prachtig!

Zie jij de “Slapende Bisschop”?
Als je hem eenmaal gezien heb, zie je nooit meer de berg maar altijd en alleen de Bisschop, echt waar!

Osterei, tja probeer deze maar eens te verstoppen!

Mijn brein ziet een Wateraapje zitten (hihi, broer)

“Konden we van papier maar nieuwe bomen maken.”

Op aanraden van Margot ben ik in Sarnen neergestreken bij BeckAway voor een kopje koffie en een gebakje.

Weetje: Margot weet werkelijk overal ter wereld waar je lekker kan eten en drinken dus mocht je nog een adresje willen ergens… hihi.

Vrijdag was het Jelmer’s laatste werkdag bij zijn huidige werkgever en Margot had haar agenda letterlijk leeg gehouden voor mij. Dus tijd voor een echte tut-dag. Bij Café & Restaurant Zum Stein hebben we samen een kopje koffie gedronken waarbij een taartje natuurlijk niet mocht ontbreken. Het “beetje” alcohol wat daarin zat vervloog niet zomaar ;-). Na thuiskomst was het tijd om mij in de salonstoel van Margot neer te vlijen. Had ik het even mis… Evelientje eerst! Met liefde heeft ook zij een heerlijke massage gehad van Margot.

Evelientje is in de watten gelegd.

Mocht je ooit in de buurt van kanton Obwalden in Zwitserland zijn dan is een behandeling bij http://www.kosmetikstudio-margothofs.ch een dikke aanrader. Wel handig om vooraf even te bellen.

In de middag kwam Joost, de zoon van Margot & Jelmer, en bleef ook gezellig een paar dagen logeren. Hij kwam muziekspullen halen en er was nog iets… o ja, zijn moeder is morgen jarig. Je moet er vast bij geweest zijn maar om deze volgorde in de zin hebben we hard moeten lachen met z’n allen. Joost is een lieve, goeie gast en leeft voor de muziek. Hij speelt gitaar, piano, geeft les en componeert. Ook Margot speelt piano en Jelmer zingt en speelt gitaar. Nou je raadt het al, er is en wordt volop muziek gemaakt in huize Scheltes.

Zaterdagochtend hebben wij, lees Margot en ik, het Lang-zal-ze-leven en Er-is-er-een-jarig gezongen. De mannen dachten daar het hunne van en lieten ons “malle meiden” lekker hun gang gaan 😉 .
Omdat het eindelijk droog was zijn we in de middag naar de Füeli-Ranft gegaan voor een korte wandeling en om een borreltje met wat lekkers in te nuttigen in Pax Montana.

Op de parkeerplaats van Flüeli-Ranft. En ja…het is een lekker gek stelletje bij elkaar, hihi

“Auszeit”
Licht, natuurlijk, zorgeloos – laat de “time-out” op u inwerken en geniet zelf van een time-out die het hart met vreugde vervult.

Sinds kort volg ik een cursus gebarentaal. Ik haal er veel plezier uit en het is ook zeker leuk om gebaren aan anderen te leren. Joost en Margot beleven er ook plezier aan.

Joost gebaart “Lente” en Margot gebaart het eind van “hoe gaat het?” Stoer hè!

Evelientje en Sabientje op de Flüeli-Ranft

Een mooie herinnering aan een bijzondere verjaardag

Het symbool van het dorp, de Flüeli kapel, gewijd aan Karl Borromäus in 1618, staat op de Flüeli rots. Het is het gebedshuis voor het buitengebied van Flüeli en voor pelgrims.

Chapelle Flüeli Karl Boormäus

De kapel is een artistiek monument van nationaal belang. Ze bevat prachtig inlegwerk en een rijk beschilderd houten plafond

Na het kerkbezoekje was het tijd om naar Pax Montana te lopen en daar te toosten op Margot.

Hier hebben we geborreld!

Proost!

Voor wie Evelientje ooit live gezien heeft… de zakken patat waren bijna net zo groot als zij en lekkerrrrrrrrr!

De volgende dag was het weer tijd om naar huis te gaan dus werden alle spullen weer opgeborgen. In het zonnetje op het balkon namen we nog een koffietje met een taartje en toen was het hoog tijd om huiswaarts te keren. Jelmer en Margot hebben mij naar Kloten gebracht (vliegveld in Zürich) en zijn net zolang gebleven tot ik door de security was. Daarna hebben ze mij officieel weer overgedragen aan BJ.

Klaar voor vertrek

Weetje een: Toen BJ mij kwam ophalen heeft hij daarvoor langs de startbaan gestaan om nog wat foto’s te maken. Toen hij de foto bovenaan dit artikel maakte wist hij niet dat deze op weg was om mij weer naar hem terug te brengen. Toeval?! Ik denk het niet.

Weetje twee: Dat je meerdere arrivals hebt op Schiphol.
Mijn Lief stond mij op te wachten bij arrival.  Moest ie natuurlijk wel bij de goede uitgang gaan staan! Òf was ik te eigenwijs en heb een andere uitgang genomen? We laten het maar in het midden, hihi. Hoe dan ook we waren blij elkaar weer in de armen te kunnen sluiten.

Lieve, lieve Margot, Jelmer, Joost en King George. Dank jullie wel voor een onvergetelijke tijd. Wat ben ik ongelooflijk verwend.