30 oktober 2021 Afscheid van Karlina

Na twee weken een heerlijke vakantie gehad te hebben in “Karlina-land” (CH) kwam vanochtend aan alle pret een eind.
Nadat we ons hele hebben en houden hadden ingeladen, de fietsen op de trekhaak hadden geparkeerd en Rumpel & Evelientje hun plekkie in de auto hadden gegeven was het tijd om voor de laatste keer Karlina te bezoeken. Karlina, inmiddels drachtig, wordt namelijk verkocht aan een handelaar en daarna doorverkocht aan een nieuwe eigenaar/eigenaresse. Dit zou eigenlijk pas in januari gebeuren maar bij het gedag zeggen vertelde Maya, de eigenaresse van Karlina, dat de handelaar haar a.s. maandag al komt ophalen. Maya heeft het er zichtbaar ook moeilijk mee want ook in haar ogen kwamen de tranen opzetten. Maya is een boerin die met hart en ziel haar koeien verzorgt maar ook een vrouw die beslissingen durft te nemen die niet leuk zijn maar noodzakelijk om haar boerenbedrijf gaande te houden. Mama Kelly en de oudste koe zullen altijd bij Maya blijven.. zij zullen de boerderij alleen voor de hemel verruilen.

Nu werd het tijd om echt afscheid te gaan nemen. Met kloppend hart en dicht geknepen keel liep ik de stal in. De meeste koeien lagen lekker te luieren in hun box met stro. Zoals altijd als we weggaan staan Karlina en haar mama Kelly wel ergens in de stal of komen ze aanlopen als ik hun roep. Karlina stond al op me te wachten bij een ruifje. Ik ben op mijn hurken gaan zitten, heb haar geaaid en hebben we elkaar nog eenmaal goed in de ogen gekeken. Een blik van verstandhouding werd gewisseld. De tranen biggelden over mijn wangen en mijn hart deed zeer. Karlina keek me vertederend aan alsof ze wilde zeggen “met mij komt het wel goed hoor, ik sta mijn koetje wel en zal een goede mama zijn voor mijn puppy-koetje wanneer ik die in februari 2022 aan de wereld zal laten zien”. Als haar puppy net zo’n ondeugd wordt als Karlina heeft haar nieuwe baasje nog wel het een en ander met hun beide te stellen 😉 Ik heb haar bedankt dat ze in mijn levenstreintje is gestapt en een eindje met mij is meegereden. Huilend liep ik de stal uit en liet mijn tranen stromen (als ik dit typ komen de waterlanders weer tevoorschijn en doet mijn hart weer zeer).

Inmiddels was er ook een föhnwind komen opzetten. Dat is een bijzonder natuurverschijnsel. Deze warme wind raast met windstoten tot wel 100 km per uur en met een graadje of 20 tot 22 door de bergen. We hebben de herfst op zijn prachtigst gezien in Zwitserland. De kleuren van de bomen waren onbeschrijfelijk mooi en leken soms zelfs van goud. Toen we wegreden en de boerderij steeds kleiner werd, werden we letterlijk uitgezwaaid door de bomen. Duizenden blaadjes lieten los zoals ik Karlina los moet laten.

Karlina heeft een bijzondere plek in mijn hart en draag haar voor de rest van mijn leven altijd met me mee.

Zo, even mijn koppie door het hek voor een aaitje of tig.
(ik doe een stapje achteruit zodat Karlina goed in beeld is)

Karlina zal haar door mij gegeven naam en kenmerkende nummer altijd blijven behouden

Karlina’s karakteristieke koppie!

Karlina’s aparte snuitje

Met groot plezier en “gevaar voor eigen leven” gingen Rumpel en Evelientje met Karlina op de foto.
(Als ze van het hek waren getuimeld hadden ze voor het eerst sinds eeuwen een soppie nodig gehad 😉 )