31 oktober 2020 Wandelen met BJ

Na een hectische week was het tijd om natuurlucht op te snuiven. BJ ging gezellig mee maar ook niet zonder reden: hij heeft een spier in zijn been die hem momenteel niet aardig vindt en met lopen worden ze veelal wat meer vriendjes.

De uitrusting van vandaag: cameratas van BJ met body’s en lenzen, verrekijker*), 2 appeltjes, Snelle Jelle, flesje drinken om te delen en een vruchtencracker of hoe zoiets ook heet. Zo komen (Berend) Jan Splinter ik de winter wel door.
*) sinds we op Texel zijn geweest is een verrekijker voortaan standaard uitrusting. Daarover later een apart artikeltje.

We zetten koers naar Natuurpark Lelystad. Bij aankomst stonden er al aardig veel auto’s en dat betekent veel mensen. Drukte is nog steeds iets waar ik niet goed tegen kan. Eenmaal op pad waaierde de mensen diverse richtingen uit. Wij kozen een “tegen-de-looprichting-in” route en toen was het prima te doen.

Het voordeel van tegen de looprichting in lopen


Voor het eerst sinds ik in dit mooie park wandel zag ik twee mannetjes van het type Mandarijneend. Deze had ik in oktober 2016 ook voor de lens gehad in Zoo Zürich. Het blijven prachtige fotogenieke eenden. De natuur laat weer eens zien hoe kleurrijk zij letterlijk kan zijn.

Mandarijneend (aan de kleuren te zien hadden ze net zo goed banaan-, druif-, blauwe bes-, of aardbeieend kunnen heten)


We kwamen ook precies op baddertijd want de eenden maakten er een waterballet van jewelste van en dat leverde een mooie foto op.

Spetter, Pieter, Spater


Zesde positie (waterballet) 😉


Nadat deze foto’s in-the-pocket zaten liepen we richting de edelherten.

Niet ver van het voetpad stond een mooie kudde edelherten in het bos maar ja… als er dan 2 mannen druk pratend langs lopen is de kudde natuurlijk snel gevlogen. Zó jammer! Ik was helaas te laat om de vluchtende kudde te fotograferen. We hebben een tijd op die plek stilgestaan want misschien kwamen ze nog terug. De kudde hebben we helaas niet meer teruggezien maar er passeerde wel een stoere bok en een puppy reetje.

Met gezwinde spoed naar het beschutte bos!


Reetje van een reetje


Tussen de bomen en takken viel me ineens een bijzondere vorm op en wat bleek… op de plek waar de kudde edelherten hadden gestaan lag één moeflon. Zijn horens hadden hem verraden 😉 Tijdens het foto’s maken hield hij mij goed in de gaten. Ging ik een stapje naar links, dan ging zijn blik naar links. Naar rechts ging dat idem dito. Niets dat hem ontging.

Chips… gespot!


Daarna zijn we richting de wilde zwijnen gelopen. Twee giga zwijnen stonden lekker te slobberen en te smakken in de modder. Veel geluiden trek ik ook nog niet erg lekker. Bijzonder dat ik dit dan weer niet storend vind. Heb ik dan toch last van selectief gehoor?

Slllurrruuppp, sssluuurrrppp


En passant ook nog een foto van een insect gemaakt. De vlieg rechts bleek een grijze vleesvlieg te zijn. Natuurlijk een veelvoorkomend soort maar eentje die ik nog niet heb gefotografeerd. Weer een cadeautje.

Vleesvlieg op een bloem lijkt onlogisch maar is logisch als je Wiki erop naslaat


Ik zie aan het gezicht van Mijn Lief en zijn manier van lopen dat zijn beenspier echt zijn dag niet heeft en veel verder lopen geen pretje is. Tijd om lekker naar huis te gaan dus zo gezegd, zo gedaan (en dat rijmt!).