4 juli 2021 Geloof, hoop en liefde

Gisteren balanceerde een puppiemeesje gevaarlijk uit het raam. Wanneer er een vlieg op zijn neusje was geland was hij er pardoes uitgekuikeld!

Vanochtend werd ik onrustig wakker, ben naar beneden gegaan en keek uiteraard meteen in de tuin. Geen enkele vliegbeweging! Pa en Ma Koolmees waren in geen velden of wegen te bekennen. De vogels zijn dus uitgevlogen! We horen nog wel koolmezen maar of dat de fam. Parus Major is?? Dat we ze niet hebben zien uitvliegen is niet gek want dat doen ze meestal heel vroeg in de ochtend. Mijn onderbuik gevoel dat er iets aan de hand was heeft me weer niet in de steek gelaten.

Vol liefde hebben we een nestje opgehangen, water & badje en extra voer neergezet zodat Pa en Ma Koolmees makkelijk hun eigen snackkie konden halen tussen alle bedrijvigheid door.
Vol van geloof hebben we 50 dagen naar de nestkast gekeken. Hier komt nieuw leven.
Met hoop in ons hart vertrouwen erop dat Artemis over hun leventjes waakt en dat ze allemaal nog lang en gelukkig leven.

Ik ben blij dat we weer een bijdrage aan de wonderschone natuur hebben kunnen leveren. Jullie mogen best weten dat ik vanochtend ook een traan heb gelaten. Tranen van ontroering & vreugde wel te verstaan!