De afgelopen dagen volgden verschillende emoties zich achter elkaar op.

Zaterdag
Een dag met een lach & traan. Voor het eerst na het overlijden van onze dirigent Robert Bakker kwamen alle koren bijeen om gezamenlijk een herdenkingsdienst ter ere van hem te houden. Er werd uiteraard gezongen en treffend gesproken. Een bijzondere man is helaas heen gegaan en laat voor vele koorleden een groot gat achter.

Zondag
De belijdenis van Wiljo in de Westerkerk te Amsterdam. Een van de treffende dingen die ds. Herman Koetsveld tijdens de prediking vertelde was “Je moet maar durven in een tijd dat kerken leeglopen”. Nou, Wiljo durfde en ik ben trots op hem. Na de dienst was er een gezellig samenzijn met familie en vrienden bij Wiljo thuis. Een mooie afsluiting van een bijzondere gebeurtenis.

Gisteren
Een dag met dansen, gitaarspel/zingen, lachen en foto’s kijken met bijbehorende mooie verhalen bij Flora, het woonzorgcentrum op de Floriade waar ik werkzaam ben.

Vandaag
Vanochtend vernamen we via facebook dat Koos de Bruin is overleden. Koos was de man van Yvonne waarmee ik diverse operettes heb gespeeld en die een goede vriendin van mij was geworden. Jaren geleden stonden we op zaterdagochtend nog samen gekkigheid uit te halen op een evenement en de maandagochtend daarop om 08.00 uur (ik herinner me deze dag nog als de dag van gisteren) reden BJ en ik met gierende banden naar het ziekenhuis om Von voor een laatste maal gedag te zeggen! Von had een hersenbloeding gekregen waarna ze, gelukkig voor haar, snel is overleden. Ik was een vriendin kwijt en verloor mede daardoor ook mijn plezier in operette. Koos, de stoere vent, heeft zich na haar overlijden altijd kranig gehouden, is doorgegaan met decorbouw voor operette-uitvoeringen en heeft menig (klein)kind en vriend geholpen met klussen, zelfs na zijn 80-ste! Gisteren is er weer een engeltje bijgekomen. 😢

Na alle emotionele en drukke dagen werd het toch echt weer eens tijd om “het fluweel” (zoals Helma dat altijd noemt, hihi) van de inventaris te halen. Zo gezegd, zo gedaan! En toen, toen was er eindelijk ruimte in mijn hoofd om wat te ontspannen.

Tuinstoeltje en camera gepakt met het volgende resultaat:

Acrobaatbij: rek en strek oefening tijdens warming up

White feathers appear when angels are near.
Ik vind dit een fijne gedachte en zeker met de gebeurtenissen de afgelopen dagen.
Ron en Robert hebben zeker mee gekeken en Koos heeft ook van zich laten horen;-)

Ook een engeltje geworden?

Echt niet! Het is gewoon een grapjas!
Hij was KAPOT van het bijen jagen en van het zijn longetjes uit zijn lijffie kwetteren 😉

Gotch ya!

Soms is close-up echt teveel in-your-face.
Die pootjes!! 😢