12 mei 2025 – Vandaag stond ik, op 646 kilometer afstand van Almere, vol verwondering oog in oog met een dier. Nu hebben we toch al talloze dierentuinen bezocht en vele foto’s gemaakt van allerlei dieren, maar deze soort was nieuw voor mij! Mijn hart maakte een sprongetje. Het was wel lang wachten tot meneer zich een beetje van zijn goed kant liet zien. (Voor intimi “kontjesdag” werd het gelukkig niet ;-))

Lijkt een tapir op een samenvoeging van een olifantje en een varkentje, deze Sichuan-Takin, mijn dagverrassing, is naar mijn mening een samenvoeging van een uit de kluiten gewassen cavia kop met het lijf van een bizon/beer en gedraagt zich als een gems of geit op berghellingen. Of dat nog niet genoeg is wordt het mannetje “stier” genoemd en het vrouwtje “koe” èn is hij door bioloog George Schaller vergeleken met een “eland met bijensteken” vanwege zijn prominente neus met een opgezwollen uiterlijk . Hoeveel dieren wil je hebben in één Takin! Hoe dan ook, het is een bijzonder mooi en apart dier die weer toegevoegd is aan mijn fotoverzameling.

Lijkt wel een beetje op een cavia, toch?

Omdat ik totaal niets wist van zijn bestaan heb ik het internet afgestruind voor informatie. Ik heb er enkele feitjes uit gehaald.

De Sichuan Takin is één van de vier ondersoorten van de Takin. Zij leven in de hoge bergen van China en India en dan vooral in steile bamboebossen. Het zijn knappe bergklimmers en worden daarom ook wel rundergems of berggeit genoemd. Het liefst leven ze in kleine kuddes. In de zomer (paartijd juli-augustus) komen vele kuddes samen tot grotere groepen van wel honderd dieren, rara waarom?

Daar waar sommige dier aparte geurklieren hebben om zijn territorium af te bakenen, scheiden Takins over hun hele lichaam een olieachtige, sterk ruikende substantie af om objecten en bomen te markeren. Tijdens het paringsritueel maken ze het nog bonter: zowel het mannetje als het vrouwtje gebruiken de geur van hun eigen urine om dominantie te tonen. Conclusie? De Takin is een prachtige, maar levendige stinkbom!

Over het paringsritueel is niet veel bekend. Wel dat het 8 maanden duurt voordat een puppy Takin het daglicht ziet en dat altijd zonder broertje of zusje. Een puppy Takin wordt in volwassen taal “kind” genoemd (dat keur ik ook goed maar ik hou het bij puppy, hihi). Na 30 maanden is het kind volwassen en klaar om zelf puppy’s op de wereld te zetten. Daarmee is het cirkeltje weer rond.

Het gaat niet goed met de Takin-populatie. Slechts een paar duizend Takins leven nog in het wild. De grootste bedreigingen zijn: overbejaging, houtkap, landbouw, het verbranden van weilanden, het kappen van suikerriet en bamboe. Laten Takins naast zout uit zoutpannen nou compleet afhankelijk zijn van bladeren, grassen, bloemen en bamboescheuten. Daar gaat hun natuurlijke habitat!!

Als laatste toch nog een paar extra weetjes:
– als ze gestoord worden, roepen ze een ‘hoest’, trekt de kudde zich terug in bamboebossen en gaat op de grond liggen voor camouflage.
– Takins slapen bijna net als honden. Ze rusten met hun hoofd bovenop hun uitgestrekte voorpoten.
– Als een baby-takin verdwaalt, laat hij een roep horen die klinkt als de roep van een leeuwenwelp. De moeder antwoordt dan met een lage, keelklank die de baby helpt om de weg naar haar terug te vinden.

Wil je deze beauty zelf een keer gaan bekijken? Binnen Europa is hij alleen te zien in Berlin Zoo en Lukomorye (RU).

Ja, ja het kan echt, ik ben wéér wijzer geworden vandaag!