Zit ik in de stoel van Berend Jan (als de kat van huis is… 😉 ) kijk ik in onze tuin en zie een heel klein kikkertje/padje. Weer een nieuwe soort in onze tuin. Hoe hij hier gekomen is en wat hij van plan is, geen idee!. Ik heb hem Springertje gedoopt.

Springertje werd steeds lastig gevallen door de wespen die onze tuin bezoeken om de (bijna) dode bijen op te ruimen. Dat laatste is natuurlijk niet leuk maar “that’s life”. Eerst heb ik geprobeerd de wespen van hem af te houden maar ze dachten er niet aan te stoppen. Gelukkig heeft Springertje zulke lange achterpoten dat de wespen behendig van zijn lijf werden gewreven. Of dat nou zo verstandig was weet ik niet want een wespensteek heeft vast gevolgen. Springertje laten pesten vond ik echt te ver gaan. Snel werd het Springertje Liberation Front opgericht, hij verdiende beter! Een plastic bakje werd getransformeerd tot een vervoersmiddel waar zelfs het A-team jaloers op zou zijn geweest. Gewillig stapte Springertje in waarna door de voorzitter van de S.L.F. de benenwagen in gang werd gezet. Na circa 250 meter was de eindbestemming bereikt. Een mooie plek met gras, water en buiten het bereik van auto’s. Springertje sprong uit zijn comfortable bakje en kroop snel het gras in zijn nieuwe toekomst tegemoet. We hebben op gepaste wijze afscheid genomen. Hem kussen heb ik niet gedaan want sinds 1992 heb ik mijn eigen prins waar ik tot op de dag van vandaag nog steeds van houd en de rest van mijn leven mee wil blijven delen.