Het was weer eens zo ver…een dagje op stap met Ingrid “Goosebottle”. Vandaag zijn we naar de Orchideeën Hoeve in Luttelgeest geweest. Om 10.00 uur stapte Ingrid bij mij in de auto. Manlief van Ingrid stond voor het keukenraam om ons uit te zwaaien. Hoe (on)aardig wij zijn…we hebben hem daarvoor ruim de tijd gegeven. Met een slakkengangetje reden we weg. Piet zal wel gedacht hebben…Gekke Meiden.

Omdat het meivakantie is hadden we verwacht dat het wel druk zou zijn maar bij aankomst viel dat vooralsnog alleszins mee. Bij de kassa moest natuurlijk betaald worden en kreeg je een stempel op je hand. Voor die stempel had Ingrid nog een andere plek overwogen maar het is toch haar hand geworden. Stempelpost nr. 1!

Na binnenkomst hebben we eerst een bankje opgezocht om onze camera’s in gereedheid te brengen. Het fotograferen kon beginnen, dachten we! Helaas vertoonde de camera van Ingrid kuren want wat ze ook deed, de lens wilde niet scherpstellen. Met een grotere lens deed de camera het wel. Er zat dus niets anders op dan met meer afstand de bloemen te fotograferen. Voor de kenners…ik verwacht dat Ingrid t.z.t. een “visje” op Urk gaat kopen.

Goed, de camera’s waren nu gereed dus konden we weer op pad. Maar eerst nog wat aapjes fotograferen die op de takken boven ons bankje liepen. Ingrid heeft ze goed kunnen fotograferen maar bij mij keerde ze elke keer hun kont naar me toe. De uitdrukking “ieder krijgt wat hem toekomt” was hier duidelijk van toepassing!

Bij de waterval was het een komen en gaan van koi karpers en schilpadden. Dat “gaan” was voor één van de schildpadden “heengegaan” geworden. We gingen op zoek naar een verzorger om te melden dat het beestje uit het water gehaald kon worden. Net als je ze nodig hebt is er natuurlijk geen verzorger te vinden dus zijn wij weer helemaal teruggelopen naar de in-/uitgang. Een van de medewerkers vertelde ons dat met regelmaat een schildpad dood gaat. Nu ik dit zo type…best bizar, schildpadden kunnen volgens mij een aanzienlijke leeftijd bereiken!  Na onze burgerplicht vervuld te hebben gingen we met onze handen in de lucht langs de kassa. Stempelpost nr. 2!

De tweede keer zijn we net zo enthousiast binnengelopen als de eerste keer, hihihi. Kijk eens, wat een mooie orchideeën. Wij konden er wel om lachen maar de overige bezoekers snapte er natuurlijk helemaal niets van, boeiuh!

De wandel-/fototocht werd voortgezet. Rond een uurtje of half een begonnen onze maagjes toch echt wel te knorren. Het restaurant ligt vlakbij de in-/uitgang. Dus wij wéér naar de uitgang! Onze lunch bij elkaar zoeken was best een hele tour. De routing in het restaurant vonden we niet erg logisch (of lag het aan onze onlogische manier van lopen? Ik laat het maar in het midden.). Na een lekkere lunch hup weer met onze handen in de lucht langs de kassa. Stempelpost nr. 3.

De Lori tuin hebben we overgeslagen. Niet alleen omdat de Lori’s een hels kabaal maken maar hoofdzakelijk omdat ze je helemaal onderskeiten: in je haar, op je gezicht, op je kleding, op je camera…Nee hoor, ons daar niet gezien.

Ons volgende doel was de Vlindertuin. Voor Ingrid een hele uitdaging maar die stoere meid is toch naar binnengegaan. De treetjes omhoog waren iets te veel van het goede. Man, man…wat was het daar benauwd! We zijn snel weer naar beneden gegaan, daar was het iets aangenamer. Lang zijn we niet in deze tuin geweest. De vlinders gedroegen zich toch niet als fotomodellen en ons geduld liet ook te wensen over door de temperatuur en luchtvochtigheid.

We zochten verkoeling in de hangende tuin. Dit had ik nog niet eerder gezien maar het was prachtig opgezet met, hoe kan het ook anders, allemaal hangplanten maar ook met prieeltjes en romantische plekjes om te zitten. Hier zijn we neergestreken om even bij te komen en om onze waterhuishouding een beetje aan te vullen. Door alle inspanningen moest natuurlijk ook onze energie aangevuld worden. Het werd één heerlijk red velvet taartje die we met ons tweetjes soldaat gemaakt hebben.

We zaten vlakbij een piano die alleen bespeeld mocht worden mits je talent had. Een van de bezoekers speelde Imagine van The Beatles en nog mooi ook. Dat was het kersje op ons red velvet taartje.

Het liep al aardig in de middag en hadden alles wat we wilde zien wel gezien. We hebben beide nog een mooie orchidee gekocht en zijn huiswaarts gekeerd. In de auto is er veel gegaapt. Het was een inspannende maar zeer ontspannende dag. Thx Inkie.